Laat me gewoon maar even zijn

Komen jonge mantelzorgers vaak voor denkt u? Welk beeld heeft u bij een jonge mantelzorger?
Er zijn meer jonge mantelzorgers dan u denkt. Een jonge mantelzorger is een kind, en verleent zorg. Aan de eigen ouder(s), broertje of zusje, opa of oma…etc. Het gaat dan niet om het zetten van een kopje thee, of samen met bijvoorbeeld je moeder de afwas doen of even een jas aan een kapstok ophangen.
Deze kinderen gaan naar school of willen dit graag. Met vrienden afspreken, het huiswerk maken, en sporten zit er vaak niet in. Er zijn veel jonge mantelzorgers die de eigen tijd niet kunnen bepalen. Zich verantwoordelijk voelen en hierdoor hun eigen leven maar lief nemen. De meeste onder hen willen niet opvallen of zielig gevonden worden. Zeker als je het hebt over kinderen in de puberleeftijd. Welke signale kunnen opvallen? Vaak ontwijkend gedrag, of slecht presteren op school, spijbelen het huiswerk niet kunnen maken, contact met leeftijdsgenootjes verliezen en ga zo maar door.
In het toneelstuk het voorbeeld van Roos, woont met en verzorgt haar vader die de ziekte Parkinson heeft. Bij haar moeder kan ze niet terecht. Roos benoemt haar moeder “borderliner”. Roos regelt alles en mist de aansluiting met haar eigen leven.
Deze signalen op tijd te zien, op te pakken en omzetten naar een passende ondersteuning noodzakelijk is. De jonge mantelzorger voelt zich alleen verantwoordelijk, deze verantwoordelijkheid eist haar tol. Een kind heeft toch het recht op een jeugd? Zeker als deze niet voor ieder kind onbezorgd blijkt te zijn. Dan laat je deze toch niet alleen staan? De vraag vanuit de jonge mantelzorgers helder. ‘Laat me gewoon maar even zijn’, een tekst die in een lied voorbij komt in het toneelstuk.
De leraar in het toneelstuk neemt de moeite om het verdriet achter het gedrag van het kind te zien. Is bezorgd en onderneemt actie. Spreekt de woorden uit ‘Je staat er niet alleen voor’. Geeft hiermee een handreiking en spreekt waardering uit. Voor dit moment was er vaak onbegrip en verwijten over het gedrag van een jonge mantelzorger uitgesproken. Leef je in,stel de vraag ‘Wat kan ik voor je doen? Om samen ondersteund door zorgverleners een passende oplossing te vinden. Het bieden van een mooi toekomst perspectief.
“Ik wil niet zielig gevonden worden, ik voel mij verantwoordelijk maar wil ook gewoon kunnen leven.”
Duidelijke boodschap.
Gerry van Bruggen,
fractievertegenwoordiger